‘Göz görmez gönül katlanır’ derler
Işık olup öz yurduna sızan hüzmeler
Yasak vatan toprağı
Hasret kalmış sevdiğine sineler
Gönülden yol bulsa da gönüle
Gözler yârin canını gözler
Süzülmüş içten içre
Damıtılmış özünü bulmuş
Saklı bahçelerde bülbül
Gülünü arar olmuş
Gülün ise açmaya şevki kırılmış
Gonca olmadan solmaya durmuş
Billur gibi şeffaf
Bir nur gibi parlak
Ölümden öte köy yok
Marifet İbrahim Ethem olmak
